Σε ερώτημα που υποβλήθηκε από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου προς το Ν.Σ.Κ. (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους), σχετικά με το αν ανήλικος πολίτης (κάτω ή άνω των 14 ετών) τρίτης χώρας, ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα δικαιούται άδεια διαμονής «επενδυτή» στην Ελλάδα, βάσει των διατάξεων του άρθρου 20 Β Ν. 4251/2014 ή αν ανήλικοι πολίτες τρίτων χωρών δικαιούνται άδεια διαμονής μόνο στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του ιδίου Νόμου περί οικογενειακής επανένωσης, η Β’ Τακτική Ολομέλεια του ΝΣΚ με την υπ’ αρ. 22/2020 γνωμοδότηση, σε συνεδρίασή της στις 06.02.2020, με οριακή πλειοψηφία 18-16, γνωμοδότησε ότι ο ανήλικος πολίτης τρίτης χώρας, ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, δικαιούται άδεια διαμονής επενδυτή, με την εξής άποψη, μεταξύ άλλων, ότι: «ο νομοθέτης συνέδεσε την παραχώρηση του δικαιώματος αυτού με τη συνδρομή στο πρόσωπο του ενδιαφερομένου για την απόκτησή του δύο, κυρίως, προϋποθέσεων, δηλαδή τη νόμιμη οικονομική επένδυση στην Ελλάδα ορισμένου τουλάχιστον χρηματικού ποσού και τις εγγυήσεις ότι η παραμονή του σ' αυτήν δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και τη δημόσια ασφάλεια. Αντίθετα, προϋποθέσεις υποκειμενικής φύσης, που προσιδιάζουν μόνο σε ενήλικο ή ικανό για δικαιοπραξία άτομο, δεν απαιτούνται από τον νομοθέτη. Κατά συνέπεια και ανήλικο άτομο, μέσω των προσώπων που έχουν κατά τον νόμο το δικαίωμα να διαχειρίζονται για λογαριασμό του την περιουσία του και να καθορίζουν τον τόπο της μόνιμης ή προσωρινής διαμονής του (γονείς, επίτροπος), έχει το δικαίωμα, εφόσον στο πρόσωπό του συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, να ζητήσει και να αποκτήσει το επίμαχο δικαίωμα διαμονής στην Ελλάδα».

Αξίζει να αναφερθεί και η γνώμη της μειοψηφίας η οποία μεταξύ άλλων, γνωμοδότησε ότι: «από τη συστηματική και λογική ερμηνεία των διατάξεων της παραγράφου Β περίπτωσης 1 του άρθρου 20 του ν. 4251/2014 συνάγεται ότι με απόφαση του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης χορηγείται άδεια διαμονής επενδυτή, για πέντε έτη, σε ενήλικο πολίτη τρίτης χώρας που, μεταξύ των άλλων, διαθέτει, κατά πλήρη κυριότητα και νομή, ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα. Η ενηλικιότητα του επενδυτή ναι, μεν, προβλέπεται ρητά μόνο στην υπο-περίπτωση ε' της περίπτωσης 1, πλην, όμως, αφορά σε όλες τις υποπεριπτώσεις της περίπτωσης αυτής, καθώς ο νομοθέτης θεωρώντας ως αυτονόητο και δεδομένο κοινής πείρας την ενηλικιότητα του επενδυτή δεν θέσπισε ρητή πρόβλεψη ως προς την προϋπόθεση αυτή. Αντίθετα, ο νομοθέτης διευρύνοντας με την υποπερίπτωση ε', που προστέθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 3 του ν. 4587/2018, τον κύκλο των προσώπων στα οποία μπορεί να χορηγηθεί η εν λόγω άδεια (απόκτηση ακίνητης περιουσίας ως εξ αδιαθέτου ή από διαθήκη κληρονόμος ή με γονική παροχή, δηλαδή χωρίς την καταβολή τιμήματος), θέλησε, με τη ρητή πρόβλεψη στην περίπτωση αυτή της συγκεκριμένης προϋπόθεσης (ενηλικιότητας), να αποκλείσει ρητά τη χορήγηση της άδειας αυτής σε ανήλικο, ακόμη και στην περίπτωση που περιήλθε σε αυτόν ακίνητη περιουσία, ως κληρονόμος ή με γονική παροχή…… Άλλωστε όπου στον Κώδικα Μετανάστευσης ο νομοθέτης θέλησε να αναγνωρίσει σε ανήλικους αλλοδαπούς δικαιώματα, το όρισε ρητά (βλ. ενδεικτικά άρθρο 21 παρ. 7 για την υποχρεωτική σχολική φοίτηση, άρθρο 32 παρ. 2 β που αφορά την περίπτωση χορήγησης αυτοτελούς άδεια λόγω σπουδών, άρθρο 72 παρ. 1 για χορήγηση ατομικής άδειας διαμονής σε ανήλικο. Εν όψει αυτών κατά τη γνώμη της μειοψηφίας ο ανήλικος πολίτης τρίτης χώρας δε μπορεί να υπαχθεί στην έννοια του επενδυτή του άρθρου 20 Β παρ.1 περ. β του Ν. 4251/2014 όπως ισχύει.

Συμπερασματικά, η Β' Τακτική Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία (18 - 16), πως ανήλικος πολίτης τρίτης χώρας μπορεί να υπαχθεί στην έννοια του "επενδυτή" των διατάξεων του άρθρου 20 κεφάλαιο Β παρ. 1 περίπτ. β) του ν. 4251/2014, όπως ισχύει.