Το εμπορικό σήμα είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μίας επιχείρησης, καθώς αποτελεί το μέσο επικοινωνίας της ποιότητας των προϊόντων της με το καταναλωτικό κοινό και καθίσταται ταυτόσημο με την καλή ή την κακή της φήμη. Ο διακριτικός χαρακτήρας του σήματος καθιστά το σήμα κατοχυρώσιμο και σε συνδυασμό με την πρωτοτυπία καθιστά την επιχείρηση και τα προϊόντα της διακριτά από αυτά άλλων επιχειρήσεων, ενώ σε περιπτώσεις επιχειρήσεων ή προϊόντων με μακρά ηγετική πορεία στην αγορά, το σήμα τους καθίσταται σήμα φήμης και ταυτίζεται με την ίδια την έννοια της ποιότητας για το είδος των προϊόντων που αφορά. Παραδείγματος χάριν τα σήματα της coca-cola, της Adidas, της Nike, της Dior και της Louis Vuitton είναι σήματα φήμης, με τις εταιρείες να έχουν κατορθώσει να τα ταυτίσουν όχι απλά με την έννοια της ποιότητας, αλλά με έναν εξαιρετικό τρόπο ζωής, τον οποίο υιοθετεί ή προσδοκά να υιοθετήσει το αγοραστικό κοινό εκάστης.

Δεδομένου του γεγονότος ότι οι σύγχρονες οικονομίες παρέχουν τη δυνατότητα ευρείας δραστηριοποίησης στον τομέα των επιχειρήσεων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι εταιρικές εμπορικές πολιτικές διαμορφώνονται απευθυνόμενες στην παγκόσμια αγορά και όχι μόνο στην εθνική, υφίσταται πλέον πληθώρα κατοχυρωμένων εμπορικών σημάτων για κάθε προϊόν και υπηρεσία που προβλέπει η ταξινόμηση της Νίκαιας, ήτοι το σύστημα ταξινόμησης προϊόντων και υπηρεσιών του ελληνικού, κοινοτικού και διεθνούς γραφείου κατοχύρωσης. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή στο κοινοτικό γραφείο (EUIPO) υφίστανται περισσότερα από έντεκα εκατομμύρια κατοχυρωμένα σήματα. Ως εκ τούτου, στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις έχει προστεθεί και αυτή της πρωτοτυπίας, καθώς έχει καταστεί πολύ πιο δύσκολο για μία επιχείρηση να πρωτοτυπήσει κατά τη δημιουργία του σήματος της ή του σήματος για κάποιο νέο προϊόν της. Η πρωτοτυπία είναι εξέχουσας σημασίας καθώς το σήμα θα πρέπει να καθιστά σαφές στο καταναλωτικό κοινό την επιχείρηση ή το προϊόν που αφορά, χωρίς να αφήνει περιθώρια σύγχυσης με προγενέστερο για ταυτόσημα ή όμοια προϊόντα ή υπηρεσίες.

Στην περίπτωση κατά την οποία ένα σήμα είναι ταυτόσημο ή όμοιο με προγενέστερο σήμα, υφίσταται η δυνατότητα άσκησης ανακοπής κατά της μεταγενέστερης αίτησης, προκειμένου να μην απονεμηθεί τίτλος προστασίας ή η δυνατότητα αίτησης ακύρωσης προκειμένου ένα ήδη καταχωρηθέν μεταγενέστερο σήμα να ακυρωθεί. Καθώς μία στις τρεις αιτήσεις κατοχύρωσης σημάτων στατιστικά ανακόπτονται, είναι εξαιρετικά σύνηθες για μία επιχείρηση να κληθεί να διαχειριστεί μία ανακοπή κατά της αίτησης για το νέο της σήμα με κίνδυνο να μην κατορθώσει να το κατοχυρώσει τελικά, ενώ ενδεχομένως έχει ήδη δαπανήσει χρήματα για τη δημιουργία του, την υλική του αποτύπωση και την προώθησή του, ενώ στην περίπτωση της αίτησης ακύρωσης, η οποία λαμβάνει χώρα σε μεταγενέστερο στάδιο και εφ’όσον το σήμα έχει κατοχυρωθεί, η οικονομική ζημία είναι ακόμα μεγαλύτερη για μία επιχείρηση.

Καθώς, λοιπόν, η πρωτοτυπία είναι εξαιρετικής σημασίας ως προς την επιτυχή έκβαση της αίτησης κατοχύρωσης, αποδεικνύεται στην πράξη ολοένα και δυσκολότερο για μία επιχείρηση σε αναζήτηση σήματος, να πρωτοτυπήσει. Υπάρχουν, όμως, δικλείδες προστασίας από τους κινδύνους που δημιουργεί η δυσκολία της πρωτοτυπίας; Το πρώτο και βασικότερο βήμα για τη δημιουργία ενός εμπορικού σήματος είναι η αποτύπωση του προσωπικού στοιχείου μίας επιχείρησης. Το σήμα διαμορφώνεται ανάλογα με το τι είναι σημαντικό για τους ανθρώπους που απαρτίζουν την εταιρεία, πού στοχεύει η εταιρεία ή το προϊόν, τι μήνυμα θέλει να περάσει στο κοινό της. Το δεύτερο σημαντικό βήμα είναι ο ενδελεχής έλεγχος από εξειδικευμένο σε θέματα δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας δικηγόρο ως προς τη διαθεσιμότητα του σήματος πριν από την κατάθεση της αίτησης κατοχύρωσης. Και το τρίτο βήμα είναι η διαχείριση μίας ενδεχόμενης ανακοπής ή αίτησης ακύρωσης. Είναι σίγουρα δυσάρεστο για μία εταιρεία να αναγκάζεται να διαχειριστεί μία ανακοπή ή αίτηση ακύρωσης κατά σήματος για τη δημιουργία του οποίου έχει δαπανηθεί χρόνος και χρήμα. Εντούτοις, καθώς η πρωτοβουλία για την άσκηση ανακοπής ή αίτησης ακύρωσης επαφίεται στην κρίση και την οπτική τρίτου μέρους, η άσκηση και μόνο των ανωτέρω δε συνεπάγεται και την επιτυχή έκβασή τους. Εφόσον ο ειδικός σε θέματα δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας δικηγόρος της εταιρείας κρίνει ότι υφίσταται πιθανότητα να μην ευδοκιμήσει η ανακοπή ή αίτηση ακύρωσης, έκαστη εταιρεία θα πρέπει να υπερασπίζεται νομικά το σήμα της και όχι να παραιτείται a priori του δικαιώματός της.

Τα εμπορικά σήματα ταυτίζονται με την αξία της επιχείρησης ή των προϊόντων που αφορούν, ενώ δύνανται να μεταβιβασθούν ή να παραχωρηθεί η χρήση τους σε τρίτους. Αποτελούν, δηλαδή, ένα περιουσιακό στοιχείο στο οποίο αξίζει να επενδύσει μία επιχείρηση όπως αντίστοιχα και στα λοιπά περιουσιακά της στοιχεία.

Πηγή: political.gr